LSD: Algemene informatie
Wil je meer weten over LSD? Hieronder lees je alle algemene vragen en antwoorden over dit thema. Kan je iets niet vinden? Stel dan je vraag aan een van onze medewerkers via Vraag & Antwoord.
Meer informatie over LSD Informatie over andere middelen
Wat is het microdoseren van psychedelica? Microdosing werking, risico’s en meer
Microdoseren, of microdosing, komt de laatste jaren af en toe in het nieuws. Bij microdoseren nemen mensen een hele kleine hoeveelheid van een psychedelische drug. Deze trend is ontstaan in Silicon Valley, in de Verenigde Staten. Mensen doen dit vaak om productiever en creatiever te zijn, of als een middel voor persoonlijke groei.
Hoewel gebruikers aangeven positieve veranderingen te merken is er volgens de onderzoeken die zijn gedaan nog geen duidelijk antwoord te geven op wat microdosing precies met je doet.
Wat is het microdoseren van psychedelica?
Psychedelica is een ander woord voor tripmiddelen. Voorbeelden hiervan zijn LSD, psilocine of psilocybine houdende paddenstoelen of truffels en mescaline.
Een microdosering (of microdose) is een dosering die net niet merkbaar is. Elke drug heeft een minimum dosering die je moet nemen om echt iets te voelen of merken van de drug. Neem je net iets minder dan die grensdosering, dan gaat het om een microdosering. Dit is ongeveer een tiende van een normale dosering. Een microdosering zou sub-perceptueel (de gebruiker ervaart geen merkbaar psychedelisch effect) wel effecten hebben.
Redenen om te microdoseren
Het is nog niet duidelijk of microdoseren (vaak microdosing genoemd) daadwerkelijk effecten kan veroorzaken en wat de risico’s precies zijn. Vermoedelijk speelt placebo effect een belangrijke rol.
De effecten die vaak genoemd worden als reden om te gaan microdoseren zijn:
- Meer energie
- Helderder denken, toegenomen probleemoplossend vermogen
- Meer creativiteit
- Beter concentratievermogen
- Positieve stemming
- Emotionele connectie met de mensen om je heen
- Bewuster van jezelf
- Meer in het nu leven
Welke psychedelica worden gebruikt voor microdoseren?
Vooral LSD en psilocine en psilocybine-houdende paddenstoelen en truffels worden gebruikt om te microdoseren. Maar ook andere psychedelica kunnen gebruikt worden of cannabis.
Het wordt afgeraden om te microdoseren met stimulanten, zoals MDMA. Ook microdoseren van ketamine wordt afgeraden. Ook worden soms NPS (Nieuwe Psychoactieve Stoffen, soms research chemicals genoemd) als 1P-LSD en 1cP-LSD gebruikt. Dat raden we echter af omdat er erg weinig onderzoek is gedaan naar die stoffen.
Het is erg lastig om de precieze hoeveelheid te bepalen die goed is voor een microdosering. Plantmateriaal is zelden constant qua inhoud. Zowel binnen een paddenstoel bijvoorbeeld als tussen paddenstoelen. Ook bij LSD is het lastig om de dosering goed te bepalen omdat de LSD op papertrips mogelijk niet gelijkmatig verdeeld is over een papertrip en tussen papertrips. Ook het afknippen van bijvoorbeeld 1/8e papertrip is lastig. De ene keer zal het 10% zijn van de oppervlakte, een andere keer misschien 15%. De kans bestaat dan dat je per ongeluk een actieve dosis neemt of juist zo weinig dat het ook niet voor microdoseringseffecten zorgt.
Wat zijn de risico’s?
De risico’s van microdoseren zijn een stuk kleiner dan het gebruik van normale doseringen van psychedelica. Wel spelen er mogelijk andere risico’s omdat het een stuk vaker gebruikt wordt dan als je een normale dosering neemt. Bij microdoseren neem je vaak, afhankelijk van je schema, om de 3 dagen een microdosering.
- Dit zou mogelijk hartklachten kunnen veroorzaken. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe dit zit. Volgens onderzoekers zou een zogenaamde ’tolerance break’ (regelmatig 1 a 2 weken niet microdoseren) deze risico’s kunnen verkleinen.
- Het zou bestaande psychologische problemen kunnen verergeren zoals argwaan, angstklachten en manische fases bij bipolaire stoornissen. Als je last hebt van psychologische problemen is het dan ook af te raden om te gaan microdoseren.
- Een microdosering is lastig te bepalen. Je neemt makkelijk meer dan de bedoeling was. Dan ben je ineens ongewild aan het trippen. Dat kan op vervelende of risicovolle momenten gebruiken. Neem een microdosering dan ook alleen thuis en op een vrije dag. Vermijd deelname aan het verkeer.
Is microdoseren verslavend?
Tripmiddelen, zoals LSD of truffels, zijn niet lichamelijk of geestelijk verslavend. Wel is het goed om erop te letten dat iemand niet het idee krijgt alleen (goed) te kunnen functioneren met een microdosering. Het is dan verstandig om langere periodes niet te microdoseren.
Wat zegt de wetenschap?
Hoewel de effecten van microdoseren uit experimentele studies overlap vertonen met de achteraf gerapporteerde effecten in onlinestudies, lijken deze laatste groter en duidelijker te zijn voor de gebruiker dan de objectief gemeten effecten in experimentele studies. Het verwachtingspatroon, placebo-effect en de herinneringsbias spelen hierbij waarschijnlijk een rol. Men verwacht dus dat het werkt en men herinnert het zich achteraf positiever dan het werkelijk was.
Het bewijs voor microdosering is dus nog erg mager. Maar gezien de betrekkelijk lage risico’s is het wel interessant om verder te onderzoeken of de effecten echt toe te schrijven zijn aan het microdoseren.
Bronnen:
Kuypers-Microdoseren van psychedelica: wat weten we ervan?
Versie: januari 2024
Hoe ziet LSD er uit?
De meest gebruikte vorm van LSD is een klein stukje eetbaar papier waarop vloeibare LSD aangebracht is. Deze papiertjes worden ook wel papertrips genoemd. De papertrips hebben verschillende afbeeldingen en verschillende sterktes.
Er is maar heel weinig LSD nodig om een effect te bereiken. De dosis wordt uitgedrukt in microgrammen (1 microgram is een duizendste milligram). Naast papertrips is LSD ook wel te krijgen als kleine tabletjes van enkele millimeters (microdots). En komt het als vloeistof voor in een klein druppelflesje.
Versie: januari 2021
Wat is de geschiedenis van LSD?
Lsd ofwel Lysergzuur-diethylamide is een halfsynthetische verbinding die gemaakt wordt van ergot. Ergot wordt geproduceerd door de schimmel moederkoren (Claviceps Purpurea) die op rogge groeit. Ergot is een giftige stof.
In de middeleeuwen traden regelmatig uitbarstingen van de ziekte ‘ergotisme’ (Sint Antonius Vuur) op. Bij deze ziekte traden heftige hallucinaties op en stierven vingers en tenen af. Dat komt doordat ergot de kleine bloedvaten op een extreme manier samenknijpt waardoor weefsels niet meer van bloed worden voorzien en afsterven.
20e eeuw
Ergot werd steeds interessanter. Chemici gingen ermee aan de slag en isoleerden verschillende verbindingen uit ergot. In 1918 werd de stof ergotamine gevonden. Ergotamine wordt gebruikt voor de behandeling van migraine. Het helpt omdat de stof oppervlakkig gelegen bloedvaten in het hoofd laat samentrekken.
Albert Hofmann
In de jaren 30 werd uit ergot, lysergeenzuur ontdekt. Lysergeenzuur leidde na veel geëxperimenteer en gecombineer uiteindelijk tot de ontdekking van LSD. In 1938 ontdekte Albert Hofmann, werkzaam bij het farmaceutische bedrijf Sandoz, de verbinding LSD. Zijn werkgever zag er echter niets in omdat het bij dieren geen bijzondere effecten te zien gaf.
Het bedrijf besloot daarom niets met de verbinding te doen. Hofmann kon zich er niet bij neerleggen. Hij had een gevoel dat hij toch nog een keer de stof moest onderzoeken. Hij besloot het daarom, vijf jaar later in 1943, op eigen houtje nog een keer te maken. Toen Hofmann bezig was met het uitkristalliseren van de LSD, begon hij zich ineens een beetje vreemd te voelen. In een briefje aan zijn leidinggevende schreef hij:
“(…) Thuis ging ik liggen en zakte weg in een niet onplezierige roesachtige toestand, gekenmerkt door extreme prikkeling van de fantasie. Als in een droom zag ik met gesloten ogen een gestage stroom van de meest fantastische beelden voorbij trekken, buitengewoon vreemde vormen, begeleid door een bonte, caleidoscopische mengeling van kleuren (…).”
Drie dagen na zijn ervaring besloot Hofmann verder te gaan met zijn experiment. Hij slikte een voor zijn gevoel erg kleine dosering LSD: 250 microgram. Op dat moment was het bekendste tripmiddel mescaline dat een dosering van 200-400 milligram heeft. Hij dacht dus heel veilig te werk te gaan, maar nam onbewust een grote dosis LSD en beleefde een trip. Hij schreef hierover: ”
“(…) Ik voelde een verschrikkelijke angst om krankzinnig te worden. Ik werd meegevoerd naar een andere wereld, een andere plaats, een andere tijd. Het was alsof mijn lichaam geen gevoel meer had, levenloos, vreemd was. Was ik bezig te sterven? (…).”
Hofmann deelde zijn ervaringen met zijn collega’s en sommigen van hen probeerden LSD uit. Het bedrijf besloot therapeutische, commercieel interessante toepassingen voor LSD te zoeken. Verschillende experimenten werden uitgevoerd. Zo werd onder andere onderzocht of LSD kon fungeren als hulpmiddel bij psychotherapie en werd bekeken of het hielp om alcoholisten van de drank af te helpen.
De zestiger jaren
In de jaren zestig werd LSD dé drug van de wereldwijd verspreidde hippiecultuur met de alom bekende psycholoog Timothy Leary als profeet van de psychedelische revolutie. Leary predikte LSD-gebruik in een rustige omgeving. Invloeden van buitenaf zouden alleen maar afleiden. Een befaamde uitspraak van Leary is :
“Acid is ecstasy, and ecstacy is good for you” oftewel “LSD is extase en extase is goed je”.
Ook schrijver Ken Kesey van ‘One flew over the cukoo’s nest’ was een fervent aanhanger van LSD, maar dan wel op een andere manier dan Leary. Zijn manier van gebruiken was met zoveel mogelijk invloeden van buitenaf. Samen met zijn vriendengroep de Merry Pranksters ontwikkelde hij daarom de zogenaamde Acid Test. Dit waren grote, uitzinnige feesten waar de deelnemers LSD gebruikten, fluorescerende kleren droegen en onder stroboscopen dansten op harde rockmuziek. Door het toedoen van Leary en Kesey werd LSD als drug flink populair.
In die jaren bleek ook dat niet al het gebruik positieve effecten had op mensen. Ondanks verschillende mogelijke negatieve gevolgen is LSD nooit helemaal verdwenen. Het gebruik is wel altijd beperkt gebleven tot bepaalde groepen mensen en wordt ook nu alleen nog gebruikt door zogenaamde psychonauten (mensen met een grote interesse om met verschillende soorten drugs te experimenteren) en een enkele feestganger.
In 1966 werd het op lijst 1 van de Opiumwet gezet. Kort daarna, in 1968, werd het middel in de Verenigde Staten verboden.
Onderzoek
Tegenwoordig wordt het wetenschappelijk onderzoek naar LSD weer opgestart. In Zwitserland is in 2008 de eerste studie met LSD sinds ruim 35 jaar van start gegaan, een pilot studie naar de veiligheid en effectiviteit van psychotherapie in combinatie met LSD bij 12 terminaal zieke patiënten met angst. Hiermee is, na een pauze van meer dan 30 jaar, het onderzoek naar het medisch gebruik van LSD hervat.
Bronnen:
Psychofarmaca, hersenen onder invloed, wetenschappelijke bibliotheek, 1986.
Paddo’s, alles over paddo’s, Ooievaar 1999.
Dieter Hagenbach- Mystic chemist. The life of Albert Hofmann and his discovery of LSD
Versie: juni 2020
Wat is een tripsitter?
Een tripsitter is een persoon die nuchter blijft om iemand anders trip (bij gebruik van psychedelica of andere middelen) te begeleiden. Dit kan een kennis zijn of iemand uit je vriendengroep. Het is belangrijk dat je je op je gemak voelt bij die persoon. Wanneer jij onder invloed merkt dat je ergens mee zit, of dat je het moeilijk hebt in je trip, kan je dit kwijt bij de tripsitter.
De tripsitter kan je dan helpen om uit die vervelende gedachten te komen. Of de tripsitter zorgt er voor dat je geen rare dingen doet.
Ook bij gebruik van psychedelica in onderzoeken wordt een professionele begeleider vaak een tripsitter genoemd.
Versie: oktober 2023
Wat is lsd?
Lsd (lysergeenzuurdiethylamide) behoort tot de groep hallucinogenen en is een bewustzijnsveranderend middel.
Het is een half chemisch tripmiddel, dat afkomstig is van een natuurlijke schimmelsoort.
Lsd is een reukloze, kleurloze en smaakloze vloeistof en wordt meestal op een papiertje gedruppeld (papertrip). Soms wordt het ook als tablet verkocht (microdots). Lsd is heel potent: je hoeft maar een kleine hoeveelheid lsd te nemen om iets te voelen. Lsd wordt in microgrammen gedoseerd (waar veel andere middelen in milligrammen worden gedoseerd).
Hoe gebruik je lsd?
Lsd wordt eigenlijk altijd oraal ingenomen. Dit kan via een papertrip of via een tablet of microdot. Een papertrip kan doorgeslikt worden of onder de tong worden gelegd. Als het onder de tong wordt gelegd dan werkt het sneller doordat de lsd dan direct door de slijmvliezen in de mond wordt opgenomen. Lsd kan ook als poeder of vloeistof in water opgelost worden. Het kan in uitzonderlijke situaties ook via de huid worden opgenomen. Dat kan gebeuren als men in een omgeving is waar lsd wordt gemaakt.
Hoe herken je lsd-gebruik?
Als je onder invloed bent van lsd dan zijn de volgende kenmerken zichtbaar:
- wijde pupillen;
- dingen anders zien dan ze zijn;
- moeilijk kunnen uitdrukken wat men ervaart;
- de logica in gedachtegang verdwijnt. De gebruiker heeft allerlei associaties waardoor hij verward overkomt;
- soms lachbuien;
- mogelijk onrust, angst verwarring.
Wat zijn de verschillende soorten en prijzen van lsd?
Lsd werkt al bij uiterst kleine hoeveelheden van duizendste milligrammen. Het komt in de vorm van papertrips of kleine pilletjes op de markt.
Papertrip
Lsd wordt meestal als papertrip gegeten. Dit is een klein stukje (eetbaar) papier waarop wat vloeibare lsd is gedruppeld. Op de papertrip staan vaak afbeeldingen als teddybeertjes of Alice in Wonderland. Papertrips zijn er in verschillende sterktes.
Tabletjes
Lsd wordt ook wel verkocht in de vorm van fel gekleurde, kleine tabletjes.
Een papertrip (lsd) kost gemiddeld €7,30 (DIMS jaarbericht 2017).