Truffels en paddo's / psilocybine: Algemene informatie

Psilohuasca is een combinatie van truffels waar psilocybine in zit en MAO-remmers. Van psilocybine ga je hallucineren, het zorgt voor een trip. MAO-remmers zouden ervoor moeten zorgen dat de psilocybine minder goed wordt afgebroken in je lichaam. Psilohuasca wordt soms aangeboden tijdens ceremonies. Deze lijken erg op ayahuasca ceremonies. Ayahuasca is illegaal, psilohuasca niet. Daarom kiezen sommige mensen nu soms voor psilohuasca. Aanbieders van deze ceremonies zeggen dat je met psilohuasca hetzelfde kan bereiken als met ayahuasca.

Een belangrijk verschil tussen psilohuasca en ayahuasca is dat bij ayahuasca de MAO-remmer nodig is om een effect te krijgen. Zonder MAO-remmer voel je geen effect. Bij psilohuasca is dit niet per se nodig. Van alleen psilocybine kan je ook sterk gaan trippen. Toch denken sommige aanbieders van psilohuasca-ceremonies dat je de MAO-remmer nodig hebt om een vergelijkbaar effect te bereiken als met ayahuasca. Het is de vraag of dat wel op die manier werkt.

Wat zijn de risico’s van psilohuasca?

Het aanbieden van de combinatie van psilocybine en MAO-remmers heeft risico’s. Zo mag je MAO-remmers niet gebruiken bij sommige soorten medicijnen. Ook kan het de effecten van psilocybine sterker maken waardoor je sneller nare bijwerkingen krijgt. Zoals overgeven, angst en hartkloppingen.

Versie: maart 2024

Microdoseren, of microdosing, komt de laatste jaren af en toe in het nieuws. Bij microdoseren nemen mensen een hele kleine hoeveelheid van een psychedelische drug. Deze trend is ontstaan in Silicon Valley, in de Verenigde Staten. Mensen doen dit vaak om productiever en creatiever te zijn, of als een middel voor persoonlijke groei.

Hoewel gebruikers aangeven positieve veranderingen te merken is er volgens de onderzoeken die zijn gedaan nog geen duidelijk antwoord te geven op wat microdosing precies met je doet.

Wat is het microdoseren van psychedelica?

Psychedelica is een ander woord voor tripmiddelen. Voorbeelden hiervan zijn LSD, psilocine of psilocybine houdende paddenstoelen of truffels en mescaline.

Een microdosering (of microdose) is een dosering die net niet merkbaar is. Elke drug heeft een minimum dosering die je moet nemen om echt iets te voelen of merken van de drug. Neem je net iets minder dan die grensdosering, dan gaat het om een microdosering. Dit is ongeveer een tiende van een normale dosering. Een microdosering zou sub-perceptueel (de gebruiker ervaart geen merkbaar psychedelisch effect) wel effecten hebben.

Redenen om te microdoseren

Het is nog niet duidelijk of microdoseren (vaak microdosing genoemd) daadwerkelijk effecten kan veroorzaken en wat de risico’s precies zijn. Vermoedelijk speelt placebo effect een belangrijke rol.

De effecten die vaak genoemd worden als reden om te gaan microdoseren zijn:

• Meer energie
• Helderder denken, toegenomen probleemoplossend vermogen
• Meer creativiteit
• Beter concentratievermogen
• Positieve stemming
• Emotionele connectie met de mensen om je heen
• Bewuster van jezelf
• Meer in het nu leven

Welke psychedelica worden gebruikt voor microdoseren?

Vooral LSD en psilocine en psilocybine-houdende paddenstoelen en truffels worden gebruikt om te microdoseren. Maar ook andere psychedelica kunnen gebruikt worden of cannabis.

Het wordt afgeraden om te microdoseren met stimulanten, zoals MDMA. Ook microdoseren van ketamine wordt afgeraden. Ook worden soms NPS (Nieuwe Psychoactieve Stoffen, soms research chemicals genoemd) als 1P-LSD en 1cP-LSD gebruikt. Dat raden we echter af omdat er erg weinig onderzoek is gedaan naar die stoffen.

Het is erg lastig om de precieze hoeveelheid te bepalen die goed is voor een microdosering. Plantmateriaal is zelden constant qua inhoud. Zowel binnen een paddenstoel bijvoorbeeld als tussen paddenstoelen. Ook bij LSD is het lastig om de dosering goed te bepalen omdat de LSD op papertrips mogelijk niet gelijkmatig verdeeld is over een papertrip en tussen papertrips. Ook het afknippen van bijvoorbeeld 1/8e papertrip is lastig. De ene keer zal het 10% zijn van de oppervlakte, een andere keer misschien 15%. De kans bestaat dan dat je per ongeluk een actieve dosis neemt of juist zo weinig dat het ook niet voor microdoseringseffecten zorgt.

Wat zijn de risico’s?

De risico’s van microdoseren zijn een stuk kleiner dan het gebruik van normale doseringen van psychedelica. Wel spelen er mogelijk andere risico’s omdat het een stuk vaker gebruikt wordt dan als je een normale dosering neemt. Bij microdoseren neem je vaak, afhankelijk van je schema, om de 3 dagen een microdosering.

• Dit zou mogelijk hartklachten kunnen veroorzaken. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe dit zit. Volgens onderzoekers zou een zogenaamde ’tolerance break’ (regelmatig 1 a 2 weken niet microdoseren) deze risico’s kunnen verkleinen.
• Het zou bestaande psychologische problemen kunnen verergeren zoals argwaan, angstklachten en manische fases bij bipolaire stoornissen. Als je last hebt van psychologische problemen is het dan ook af te raden om te gaan microdoseren.
• Een microdosering is lastig te bepalen. Je neemt makkelijk meer dan de bedoeling was. Dan ben je ineens ongewild aan het trippen. Dat kan op vervelende of risicovolle momenten gebruiken. Neem een microdosering dan ook alleen thuis en op een vrije dag. Vermijd deelname aan het verkeer.

Is microdoseren verslavend?

Tripmiddelen, zoals LSD of truffels, zijn niet lichamelijk of geestelijk verslavend. Wel is het goed om erop te letten dat iemand niet het idee krijgt alleen (goed) te kunnen functioneren met een microdosering. Het is dan verstandig om langere periodes niet te microdoseren.

Wat zegt de wetenschap?

Hoewel de effecten van microdoseren uit experimentele studies overlap vertonen met de achteraf gerapporteerde effecten in onlinestudies, lijken deze laatste groter en duidelijker te zijn voor de gebruiker dan de objectief gemeten effecten in experimentele studies. Het verwachtingspatroon, placebo-effect en de herinneringsbias spelen hierbij waarschijnlijk een rol. Men verwacht dus dat het werkt en men herinnert het zich achteraf positiever dan het werkelijk was.

Het bewijs voor microdosering is dus nog erg mager. Maar gezien de betrekkelijk lage risico’s is het wel interessant om verder te onderzoeken of de effecten echt toe te schrijven zijn aan het microdoseren.

Bronnen:

Kuypers-Microdoseren van psychedelica: wat weten we ervan?

Microdosing.nl

Versie: januari 2024

Nee, truffels zijn geen paddenstoelen. Wel kunnen bepaalde soorten sclerotia net zoals paddo’s de stoffen psilocybine en psilocine bevatten. Een paddenstoel is het vruchtlichaam van bepaalde soorten schimmels. Deze schimmels groeien ondergronds en vormen een netwerk van schimmeldraden. Dat netwerk wordt ook mycelium of zwamvlok genoemd.

Het vruchtlichaam (de paddenstoel) geeft op een gegeven moment sporen (zaadjes) af waaruit weer nieuwe schimmeldraden kunnen groeien. Die schimmeldraden krijgen op hun beurt weer knopjes waaruit een nieuwe paddenstoel kan ontstaan. In moeilijke klimatologische omstandigheden verdikken de schimmeldraadjes. Ze slaan dan voedsel en vocht op om later weer te kunnen groeien Die verdikking wordt sclerotium genoemd.

Verdikte schimmeldraden

In moeilijke klimatologische omstandigheden kunnen die schimmeldraadjes verdikken. Ze slaan dan voedsel en vocht op om later weer te kunnen groeien. Die verdikking nu wordt scerotium genoemd. Scerotium is dus geen paddenstoel maar een verdikking van het schimmeldraad.

De sclerotia die je in smartshops koopt, komen van de paddenstoelen soorten Psilocybe mexicana en Psilocibe tampanensis. Deze sclerotia bevatten net zoals de paddenstoelen zelf psilocybine en psilocine.

Scerotia worden ook wel tripknollen, Philosophers Stones of truffels genoemd. Truffel is eigenlijk een verwarrende naam omdat de truffel een niet hallucinogene ondergronds groeiende paddenstoel is. De term tripknollen wordt vooral door de media gebruikt.

Werking

De werking en effecten van truffels komt overeen met die van paddo’s. De actieve stoffen psilocine en psilocybine zorgen voor de effecten. Psilocybine wordt in het lichaam omgezet naar psilocine. Psilocine bootst in de hersenen serotonine na en beïnvloedt de serotonine receptoren.

De wet

Sinds december 2008 zijn paddenstoelen die psilocine of psilocybine bevatten verboden. Omdat sclerotia geen paddenstoelen zijn, vallen deze niet onder de Opiumwet. Sclerotia zijn dan ook vrij te koop in smartshops. Wel is het verboden om ze te drogen.

Bron:

Alles over paddo’s, door Arno Adelaars; Prometheus Amsterdam 1997; ISBN: 90 533335862.
EMCDDA

Versie: januari 2021

Het verhaal van de psychedelische paddenstoel gaat ver terug. Bij opgravingen in Mexico en Guatemala zijn honderden beeldjes gevonden in de vorm van paddenstoelen die duizenden jaren oud zijn. Waarschijnlijk werden toen al paddenstoelen gebruikt. In de oorspronkelijke taal van de indianen heten paddenstoelen ‘het vlees van de goden’ (Teonanácatl) Het gebruik van paddenstoelen is door de Indianen uit vrees voor de Spanjaarden lang geheim gehouden.

Ontdekking Amerika

Amerika werd zo’n vijfhonderd jaar geleden ontdekt door Spaanse ontdekkingsreizigers. Verschillende indianenstammen vereerden heilige planten. De Spanjaarden zagen deze verering als ‘duivels’. Indianen moesten bekeerd worden tot het katholieke geloof. Daarom werden rituelen met paddenstoelen verboden.

De Spanjaarden vonden dat maar één god vereerd worden en dat is de god van het rooms-katholieke geloof. Verschillende bronnen schreven over het gebruik van paddenstoelen als bewijs van de primitieve aard van de indianen. Een fragment uit de zestiende eeuw:

‘Er is een kleine zwarte paddenstoel die ze nanácatl noemden. Vóór zonsopgang aten ze de paddenstoelen met honing, en als ze daardoor opgewonden raakten begonnen ze te dansen, sommigen lachend, anderen huilend (…)’ (1).

Ondanks dat de verering en het gebruik van paddenstoelen door de Spanjaarden verboden werd, bleven de indianen het toch stiekem gebruiken. Het gevolg was dat de paddenstoel vier eeuwen lang werd doodgezwegen. Dat doodzwijgen had zelfs tot gevolg dat in de wetenschappelijke literatuur het bestaan van de psychedelische paddenstoel lange tijd ontkend werd. Zo beweerde de Amerikaanse plantkundige Safford dat de Spaanse kroniekschrijvers zich destijds vergist hadden en de paddenstoel hadden verward met de Peyotecactus.

De herontdekking van de paddenstoel

De Amerikaanse plantkunde student Schultes geloofde niets van dit verhaal. Schultes wist uit eigen ervaring hoe groot de plantenkennis was van de indianen. Dat diezelfde indianen een cactus met een paddenstoel verwarden, achtte hij daarom onmogelijk.

In 1938 lukte het Schultes om een paddenstoel mee terug te nemen naar zijn universiteit en deze te identificeren. In 1939 publiceerde Schultes een artikel over de heilige Mexicaanse paddenstoelen. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, ging Schultes naar het Amazonegebied. Daar deed hij twaalf jaar lang onderzoek en ontdekte minstens driehonderd nieuwe planten.

De Mexicaanse paddenstoelencultus werd pas echt ontdekt in 1955, toen de eerste niet-indiaan mee mocht doen aan een nachtelijk paddenstoelenritueel. Deze man -de Amerikaan Gordon Wasson- was ook dé eerste persoon die twee soorten paddenstoelen kunstmatig kon kweken. Wasson schreef een reportage over de paddenstoel in het populaire Amerikaanse tijdschrift Life. De paddenstoelencultus van de Mazteken was toen niet langer geheim meer.

Timothy Leary

Inmiddels kon het chemieconcern Sandoz synthetische psilocybine leveren. Psilocybine is de werkzame stof in paddenstoelen. In de jaren ’60 vonden onder leiding van de psycholoog Timothy Leary experimenten plaats waarbij mensen psilocybine toegediend kregen. Het middel bleek in staat om religieuze ervaringen op te roepen. De psychologiefaculteit van Harvard waar Leary werkte zette de experimenten op den duur stop.

In 1963 werd een artikel gepubliceerd waaruit bleek dat niet alleen de Mexicaanse paddenstoelen psilocybine bevatte maar ook het puntige kaalkopje. Deze paddenstoel komt vrijwel overal voor. Ook in Nederland. In 1976 verscheen in de Verenigde Staten een gids waarin beschreven staat hoe je paddenstoelen kunt kweken. Het boek werd een groot succes.

XTC

In 1988 kwam MDMA (XTC) op de markt. Gebruikers stelden de bewustzijnsverandering die MDMA gaf op prijs. De intensieve ervaringen die mensen opdeden en de soms zeer lichte psychedelische effecten die mensen van MDMA ondervonden, riep een hernieuwde interesse op in middelen die dat ook konden bewerkstelligen, zoals paddenstoelen. Tot in het begin van de jaren negentig waren paddenstoelen nog nauwelijks te krijgen. Ze circuleerden op enkele feesten maar het gebruik bleef schaars.

Smartshops in Nederland

In oktober 1993 opende de eerste smartshop van Nederland haar deuren. Weliswaar niet als smartshop maar als galerie, omdat ze dan de beperkte openingstijden tot 18 uur konden omzeilen. In 1994 begonnen zij met de verkoop van paddenstoelen ofwel magic mushrooms oftewel paddo’s. In de Opiumwet staat dat psilocybine, de werkzame stof in paddo’s verboden is. De hoge raad had echter bepaald dat de drug Khat in de vorm van verse bladeren verkocht mocht worden, ondanks dat deze bladeren stoffen bevatten die in de Opiumwet staan. Deze uitspraak bood een tijd lang de mogelijkheid om verse paddenstoelen te verkopen. Verse paddenstoelen vallen niet onder de Opiumwet, zo gauw ze gedroogd worden vielen ze er wel onder. Drogen is in feite bewerken en dat is dan verboden. Naar aanleiding van een reeks incidenten die met paddo’s te maken zouden hebben in 2007, voornamelijk bij buitenlandse toeristen, kwam de verkoop van paddo’s weer ter discussie te staan. Achteraf bleek dat paddo’s niet of nauwelijks bij deze incidenten betrokken waren.

Verbod per 1 december 2008

Per 1 december 2008 werd de verkoop van verse paddo’s verboden. Ook de teelt van verse paddo’s werd verboden. Verkoop van sclerotia of truffels is toen niet verboden. Sclerotium (meervoud sclerotia) is plantkundig gezien geen paddenstoel en valt daarmee niet onder de Opiumwet. Sclerotia zijn dan ook in de smartshops te koop. Ook kweeksets van paddo’s zijn niet verboden.

Bron:
(1) Alles over paddo’s; door Arno Adelaars; Ooievaar Amsterdam, 1999

https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:HR:2002:AE2095

Versie: juni 2020

Het verhaal van de psychedelische paddenstoel gaat ver terug. Bij opgravingen in Mexico en Guatemala zijn honderden beeldjes gevonden in de vorm van paddenstoelen die duizenden jaren oud zijn. Waarschijnlijk werden toen al paddenstoelen gebruikt. In de oorspronkelijke taal van de indianen heten paddenstoelen ‘het vlees van de goden’ (Teonanácatl) Het gebruik van paddenstoelen is door de Indianen uit vrees voor de Spanjaarden lang geheim gehouden.

ONTDEKKING AMERIKA

Amerika werd zo’n vijfhonderd jaar geleden ontdekt door Spaanse ontdekkingsreizigers. Verschillende indianenstammen vereerden heilige planten. De Spanjaarden zagen deze verering als ‘duivels’. Indianen moesten bekeerd worden tot het katholieke geloof. Daarom werden rituelen met paddenstoelen verboden.

De Spanjaarden vonden dat maar één god vereerd worden en dat is de god van het rooms-katholieke geloof. Verschillende bronnen schreven over het gebruik van paddenstoelen als bewijs van de primitieve aard van de indianen. Een fragment uit de zestiende eeuw:

‘Er is een kleine zwarte paddenstoel die ze nanácatl noemden. Vóór zonsopgang aten ze de paddenstoelen met honing, en als ze daardoor opgewonden raakten begonnen ze te dansen, sommigen lachend, anderen huilend (…)’ (1).

Ondanks dat de verering en het gebruik van paddenstoelen door de Spanjaarden verboden werd, bleven de indianen het toch gebruiken, in het geniep. Het gevolg was dat de paddenstoel vier eeuwen lang werd doodgezwegen. Dat doodzwijgen had zelfs tot gevolg dat in de wetenschappelijke literatuur het bestaan van de paddenstoel lange tijd ontkend werd. Zo beweerde de Amerikaanse plantkundige Safford dat de Spaanse kroniekschrijvers zich destijds vergist hadden en de paddenstoel hadden verward met de Peyotecactus.

DE HERONTDEKKING VAN DE PADDENSTOEL

De Amerikaanse plantkunde student Schultes geloofde niets van dit verhaal. Schultes wist uit eigen ervaring hoe groot de plantenkennis was van de indianen. Dat diezelfde indianen een cactus met een paddenstoel verwarden, achtte hij daarom onmogelijk.

In 1938 lukte het Schultes om een paddenstoel mee terug te nemen naar zijn universiteit en deze te identificeren. In 1939 publiceerde Schultes een artikel over de heilige Mexicaanse paddenstoelen. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, ging Schultes naar het Amazonegebied. Daar deed hij twaalf jaar lang onderzoek en ontdekte minstens driehonderd nieuwe planten.

De Mexicaanse paddenstoelencultus werd pas echt ontdekt in 1955, toen de eerste blanke mee mocht doen aan een nachtelijk paddenstoelenritueel. Deze man – de Amerikaan Gordon Wasson – was ook dé eerste persoon die twee soorten paddenstoelen kunstmatig kon kweken. Wasson schreef een reportage over de paddenstoel in het populaire Amerikaanse tijdschrift Life. De paddenstoelencultus van de Mazteken was toen niet langer geheim meer.

TIMOTHY LEARY

Inmiddels kon het chemieconcern Sandoz synthetische psilocibine leveren. Psilocibine is de werkzame stof in paddenstoelen. In de jaren zestig vonden onder leiding van de psycholoog Timothy Leary experimenten plaats waarbij mensen psilocibine toegediend kregen. Het middel bleek in staat om religieuze ervaringen op te roepen. De psychologie faculteit van Harvard waar Leary werkte zette de experimenten op den duur stop.

In 1963 werd een artikel gepubliceerd waaruit bleek dat niet alleen de Mexicaanse paddenstoelen psilocibine bevatte maar ook het Puntige Kaalkopje. Deze paddenstoel komt vrijwel overal voor. Ook in Nederland. In 1976 verscheen in de Verenigde Staten een gids waarin beschreven staat hoe je paddenstoelen kunt kweken. Het boek werd een groot succes.

XTC

In 1988 kwam xtc op de markt. Gebruikers stelden de bewustzijnsverandering die xtc gaf op prijs. De intensieve ervaringen die mensen opdeden en de soms zeer lichte psychedelische effecten die mensen van xtc ondervonden, riep een hernieuwde interesse op in middelen die dat ook konden bewerkstelligen, zoals paddenstoelen. Tot in het begin van de jaren negentig waren paddenstoelen nog nauwelijks te krijgen. Ze circuleerden op enkele feesten maar het gebruik bleef schaars.

SMARTSHOPS IN NEDERLAND

In oktober 1993 opent de eerste smartshop van Nederland haar deuren. In 1994 begon de verkoop van paddenstoelen ofwel paddo’s. Of het mocht was lang de vraag. In de opium wet staat dat psilocibine, de werkzame stof in paddo’s verboden is. De hoge raad had echter bepaald dat de drug Khat in de vorm van verse bladeren verkocht mocht worden, ondanks dat deze bladeren stoffen bevatten die in de Opium wet staan.

Deze uitspraak bood een tijd lang de mogelijkheid om verse paddenstoelen te verkopen. Verse paddenstoelen vallen niet onder de Opium wet, zo gauw ze gedroogd worden vielen ze er wel onder. Drogen is in feite bewerken en dat is dan verboden. Naar aanleiding van een reeks incidenten met paddo’s in 2007, voornamelijk bij buitenlandse toeristen, kwam de verkoop van paddo’s weer ter discussie te staan.

VERBOD PER 1 DECEMBER 2008

Per 1 december 2008 werd de verkoop van verse paddo’s verboden. Ook de teelt van verse paddo’s werd verboden. Verkoop van sclerotium ofwel tripknol of truffel is toen niet verboden. Slerotium is plantkundig gezien geen paddenstoel en valt niet onder de Opium wet. Sclerotia zijn dan ook in de smartshops te koop. Ook kweeksets van paddo’s zijn niet verboden.

Bron:
(1) Alles over paddo’s; door Arno Adelaars; Ooievaar Amsterdam, 1999

Versie: 22.07.2015

Een tripsitter is een persoon die nuchter blijft om iemand anders trip (bij gebruik van psychedelica of andere middelen) te begeleiden. Dit kan een kennis zijn of iemand uit je vriendengroep. Het is belangrijk dat je je op je gemak voelt bij die persoon. Wanneer jij onder invloed merkt dat je ergens mee zit, of dat je het moeilijk hebt in je trip, kan je dit kwijt bij de tripsitter.

De tripsitter kan je dan helpen om uit die vervelende gedachten te komen. Of de tripsitter zorgt er voor dat je geen rare dingen doet.

Ook bij gebruik van psychedelica in onderzoeken wordt een professionele begeleider vaak een tripsitter genoemd.

Versie: oktober 2023

Symptomen gebruik truffels of paddo’s

Wanneer iemand truffels of paddo’s heeft gebruikt en onder invloed is, uit zich dat in de volgende kenmerken:

• wijde pupillen;
• licht verhoogde hartslag;
• ziet dingen anders dan ze zijn;
• kan moeilijk uitdrukken wat hij ervaart;
• logica in gedachtegang verdwijnt. De gebruiker heeft allerlei associaties waardoor hij verward overkomt;
• soms lachbuien;
• mogelijk onrust, angst verwarring.

Paddo’s

Met paddo’s worden paddenstoelen bedoeld die psilocybine en psilocine bevatten. Dit zijn stoffen die tripeffecten geven. Hierdoor beleef je de werkelijkheid anders.

Paddenstoelen zijn een natuurproduct. De werkzame stof kan van paddenstoel tot paddenstoel en van soort tot soort sterk verschillen. Een paddenstoel is het vruchtlichaam van bepaalde soorten schimmels. Deze schimmels groeien ondergronds en vormen een netwerk van schimmeldraden. Dat netwerk wordt ook mycelium of zwamvlok genoemd. Deze schimmeldraden zijn heel erg dun, zo dun, dat je ze met het blote oog niet kan zien.

Het vruchtlichaam van een schimmel (de paddenstoel) geeft op een gegeven moment sporen (zaadjes) af waaruit weer nieuwe schimmeldraden kunnen groeien. Die schimmeldraden krijgen op hun beurt weer knopjes waaruit een nieuwe paddenstoel kan ontstaan.

Het grote verschil tussen schimmels en planten is dat planten bladgroen hebben en schimmels niet. Met behulp van bladgroen en zonlicht kunnen planten koolhydraten opslaan om zo te kunnen groeien. Schimmels hebben geen bladgroen. Zij gebruiken dode planten resten en dieren om aan hun koolhydraten te komen.

Truffels

Truffel is eigenlijk een verwarrende naam omdat de truffel een niet hallucinogene ondergronds groeiende paddenstoel is. De truffels die je in de smartshop koopt zijn eigenlijk sclerotia. In moeilijke klimatologische omstandigheden kunnen schimmeldraadjes in de grond verdikken. Ze slaan dan voedsel en vocht op om later weer te kunnen groeien. Die verdikking nu wordt sclerotium genoemd. Sclerotium is dus geen paddenstoel maar een verdikking van het schimmeldraad.

Sclerotia/truffels worden ook wel tripknollen of Philosophers Stones genoemd. Deze komen van de paddenstoelen soorten psilocybe mexicana, psilocibe tampanensis. Deze scerotia bevatten net zoals de paddenstoelen zelf psilocybine en psilocine.

Sinds december 2008 zijn paddenstoelen die psilocibe of psilocybinen bevatten verboden. Omdat sclerotia geen paddenstoelen zijn, vallen deze niet onder de opium wet. Sclerotia zijn dan ook vrij te koop in smartshops.

Bron:
Alles over paddo’s, door Arno Adelaars; Prometheus Amsterdam 1997; ISBN: 90 533335862.

Versie: 22.07.2015

Paddo’s of truffels worden gegeten. Hoe beter er gekauwd wordt hoe meer van werkzame stof er door het slijmvlies in de mond wordt opgenomen. Hierdoor werkt het sneller. Je kunt er ook thee van zetten, hierdoor merk je het effect nog sneller. Gedroogde paddo’s worden ook weleens gerookt al worden dan waarschijnlijk een groot deel van de werkzame stoffen verbrand.

Versie: 22.07.2015

Sinds 1 december 2008 is verkoop van paddo’s verboden. De verkoop van truffels of sclerotia is niet verboden omdat sclerotium (meervoud sclerotia) plantkundig gezien geen paddenstoel is en daarmee ook niet onder de Opiumwet valt.

Truffels

De sclerotia (philosopher ’s stone of truffel) groeit onder de grond. Truffels lijken op kleine licht bruine tot donker bruine brokjes. Ook kweeksets voor paddo’s zijn nog steeds te koop. 10 gram truffels kosten ongeveer €10 tot €15.

Er zijn verschillende soorten truffels. Bijvoorbeeld: Mexicana, Dragon’s dynamite, Tampanensis, Atlantis, etc. Het is maar de vraag of al die soorten biologisch gezien werkelijk andere soorten zijn, of dat het een marketing trucje is om meer ‘soorten’ aan te kunnen bieden.

Paddenstoelen

Er zijn verschillende families paddenstoelen die psilocine en psilocybine bevatten:

• De Psilocybe familie
• De Stropharia-familie
• De Panaeolus familie
• De Inocybe-familie
• De Pluteusfamilie

De Psilocybe- en Strophariafamilie (enkele voorbeelden):

• azurescens
• cyanescens = Blauwwordend Kaalkopje
• semilanceata = Puntig Kaalkopje
• cubensis = in smartshopkringen ook wel ‘de Mexicaanse’ of ‘Kuup’ genoemd

De Panaeolus familie (voorbeeld):

• cyanescens = in smartshopkringen de ‘de Hawaïaanse’ of ‘de Balinese’

Naast psilocine en psilocybine bevatten de paddenstoelen en truffels vaak ook andere psychoactieve stoffen. Die zitten er voor zover we weten echter maar in zeer kleine hoeveelheden in en hebben dan ook waarschijnlijk geen tot weinig effect op de ervaring.

Amanita muscaria

Daarnaast bestaat er ook nog de Amanita muscaria. Dit is de bekende rood met witte paddenstoel. Hij heet ook wel de vliegenzwam (musca is Latijn voor vlieg). De vliegenzwam bevat geen psilocine of psilocybine. Wel is de vliegenzwam psychoactief. Bij verkeerd gebruik is de Amanita muscaria giftig.

Bron:
Erowid- A List of the (186) Known Psilocybian Mushrooms

Versie: januari 2021