Werking gokspelen

Van gokspelletjes die een paar seconden duren kan een speler in een roes raken. hij gaat zo op in het spel dat hij alles om zich heen vergeet. hij wordt als het ware een met het spel. Deze voortdurende spanning gaat gepaard met allerlei lichamelijke processen en veranderingen in het functioneren van de hersenen.

Processen in de hersenen

Bij het spelen op een gokkast weet een speler al na 3 tot 4 seconden of hij gewonnen of verloren heeft. In een minuut ervaart hij 15 keer de spanning van winst of verlies. In een half uur is dat 450 keer. Deze voortdurende spanning gaat gepaard met allerlei lichamelijke processen en veranderingen in het functioneren van de hersenen. Mogelijk dat hierdoor het beloningscentrum op een directe of indirecte manier geprikkeld wordt waardoor de speler zich prettig gaat voelen en in een roes raakt. Hierdoor kan gokken net zoals alcohol en drugs het geval is, verslavend werken. Met andere woorden hoewel gokken een gedrag is, is het gedrag dat gepaard gaat met spanning en met allerlei lichamelijke processen. Het zijn deze lichamelijke processen die het beloningcentrum uiteindelijk zorgen voor de verslaving.

Hoe meer kansen per minuut hoe verslavender het spel

Voor een verslaving is wel nodig dat de spelletjes enkele seconden duren en dat een speler vele kansen per minuut krijgt. Alleen dan voelt hij de voortdurende spanning. Hoe meer kansen per minuut hoe verslavender het spel. Om die reden is deelname aan een loterij met slechts een winstkans per week of per maand in het geheel niet verslavend. Gokkasten en roulette en andere spelen met veel winstkansen per minuut zijn dat wel.