Natasja
Natasja had een huis, een auto, een baan. Maar ze had ook een onzichtbare verslaving: elke dag slikte ze 120 mg morfine.
Natasja zit nog steeds achter hetzelfde bureau als drie jaar geleden. Misschien zien sommige collega’s geen enkel verschil. En toch is haar leven radicaal veranderd. Drie jaar geleden zat ze in een giftige relatie en gebruikte ze dagelijks morfine. Nu woont ze op zichzelf en is ze alweer een aantal maanden clean. Natasja is nu 28 en heeft al een heel leven achter de rug. ‘Ik had een zware jeugd. Mijn moeder was alcoholist. Op mijn 15de ontmoette ik een jongen die weleens xtc gebruikte. Ik deed mee. We rookten jointjes. Hij was 17 en had al zijn eigen bedrijf. Dat had zijn vader voor hem geregeld. Een hoveniersbedrijf. Hij was daar veel te jong voor. Het legde heel veel druk op hem. Hij werd er ongelukkig van. Daarom ging hij uitwegen zoeken, vooral in het weekend. Een pilletje, een jointje. Een lijntje.’ Al snel gebruikten Natasja en haar vriend allebei dagelijks cocaïne. ‘Ik sliep daardoor heel slecht. Door de weeks gebruikten we allebei wel 1 tot 1,5 gram per persoon. En in het weekend werd dat 3 gram per persoon. Als je bedenkt dat veel mensen die coke gebruiken bij het uitgaan genoeg hebben aan 1 gram voor 4 personen, kun je wel nagaan hoe absurd veel het was, wat wij gebruikten. Slapen ging gewoon niet meer. Maar ik studeerde toen nog, ik moest gewoon naar school. Wat doe je dan, in plaats van slapen ? Je gaat douchen, je gaat een jointje roken. Maar je kunt niet slapen.’
Je zit gewoon in een morfinebubbel
Dat brak Natasja al snel op. In diezelfde tijd had haar vriend medische klachten. Hij kreeg een morfinepreparaat tegen de pijn. ‘En ik kon nog steeds niet slapen. Ik was helemaal uitgeput. Toen zei mijn vriend: « Neem eens zo’n pil van mij, misschien helpt dat. » Nou, okay, dat deed ik dus. En jawel hoor. Het was heerlijk. Ik werd er lekker loom van. Er kwam een fijne rust over me. Je hebt ook meteen geen last meer van nare emoties. Je zit gewoon in een morfinebubbel.’ Het nadeel van morfine is dat het heel duur is, zegt Natasja. ‘Daarom stappen veel morfineverslaafden over op heroïne. Dat geeft ongeveer hetzelfde gevoel, want het activeert dezelfde receptoren in de hersenen, maar het is veel goedkoper. Als ik hier in de Haagse binnenstad 15 minuten rondwandel heb ik het al gevonden, als ik wil. Morfine is lastiger om aan te komen. Wij vonden het op de zwarte markt, reden vaak het hele land ervoor af. Later kreeg ik er een tweede verslaving bij. Want door de morfine kon ik me minder goed concentreren. Ik begon ritalin te gebruiken voor mijn studie, zoals veel studenten dat doen. Je wilt niet weten hoe veel studenten dat tegenwoordig gebruiken.’
Agressie ontvlucht
Ondertussen werd Natasja’s vriend, met wie ze inmiddels samenwoonde, steeds agressiever. ‘Hij sloeg me. Maar ik wist niet waar ik heen moest. Ik wilde ook niet terug naar huis. Ik kon geen kant op. En toen werd ik ook nog eens ongepland zwanger. Na 7,5 week verloor ik de baby, vanwege geweld van mijn vriend. Dat was een zware klap. Maar al die tijd had ik alleen hem. Hij was extreem controlerend, volgde me via GPS. Maar tegelijk was hij mijn veilige haven. Ik had niemand anders.’ Inmiddels werkte Natasja bij een medisch bedrijf als verpleegkundig specialist. ‘Dat werk doe ik nog steeds. Ik adviseer patiënten en artsen over hulpmiddelen die ons bedrijf aanbiedt. We werken ook veel samen met verzorgingstehuizen.’
Op haar werk ontmoette Natasja twee meiden, die inmiddels met elkaar getrouwd zijn. ‘Ze werkten allebei bij mij op de zaak en het waren schatten. Zij hielpen me vluchten. En bij hen kon ik onderduiken. Samen bereidden we de vlucht voor, compleet met een vluchtplan. Dat was anders niet gelukt, want hij hield me voortdurend in de gaten.’ Toen Natasja eenmaal bij haar vriendinnen bivakkeerde kon ze ook gaan nadenken over stoppen met de morfine. ‘Ik ging naar de huisarts en vertelde hem over mijn verslaving. We besloten dat ik langzaam zou gaan afbouwen. Dat deed ik ook, maar na een jaar bleek dat ik toch professionelere hulp nodig had. Zo ben ik bij Jellinek terecht gekomen.’
Gouden meiden
Makkelijk was het niet. Natasja gebruikte inmiddels al tien jaar drugs. Haar hele volwassen leven had ze in een drugsbubbel geleefd. ‘Ik had mijn gevoel al die jaren afgesloten. Nu ik ging stoppen, ging ik ook kennis maken met emoties. Stoppen is veel meer dan stoppen met een middel. Het gaat erom: hoe ga je nu leven ? Hoe ga je om met het alleen zijn ? Hoe ga je om met conflicten en confrontaties, in je werk en je privéleven ? Al die dingen moet je opnieuw leren.’ Ook het afkicken zelf was zwaar. ‘Ik gebruikte 120 mg morfine per dag. Weet je hoe veel dat is ? Toen ik begon met gebruiken, raakte ik van 10 mg al in de zevende hemel. Acht jaar later zat ik op die 120 mg, zonder nog iets van de positieve effecten te voelen. Je gebruikt alleen nog maar om niet ziek te worden. Ik moest het dus langzaam afbouwen en dat heeft wel drie jaar geduurd. In die tijd ben ik door een hel gegaan, lichamelijk en geestelijk. « Ik ga dit nooit kunnen, » dacht ik vaak. Maar het is toch gelukt, vooral dankzij mijn vriendinnen. Het zijn gouden meiden.’
Onzichtbare verslaving
Gek eigenlijk : Natasjas leven is totaal veranderd, maar nog steeds rijdt ze elke dag naar hetzelfde kantoor. Haar verhaal laat zien hoe onzichtbaar verslaving kan zijn. ‘Ik was nooit dronken, mijn gedrag was normaal. Ik ging elke dag naar mijn werk, had een huis en een auto. Zag er netjes uit. En als er een doosje pillen uit je tas valt, kijkt niemand gek op. Ik gebruikte ook een vaste dosis, precies afgepast, zodat ik net niet die rand over ging. Daar kon ik normaal bij functioneren. Zo zijn er veel mensen die verslaafd zijn, zonder dat iemand het in de gaten heeft.’ Onzichtbare verslaving, hoe groot is dat probleem ? Natasja denkt dat veel jongeren allerlei soorten pillen slikken – niet als partydrugs, maar als hulpmiddel om niet bezwijken onder de druk van het moderne leven. ‘Dit is echt een onderbelicht verschijnsel. Er wordt zo veel van ons verwacht. We staan voortdurend onder druk. Iedereen moet succesvol zijn. Snel afstuderen. Een goede baan, de nieuwste smartphone, een killer body. Jongeren gaan uitvluchten zoeken. En dingen als ritalin zijn zo makkelijk om aan te komen. Iemand kan er nog zo normaal uitzien, maar weet jij wat hij in zijn tas heeft?’
Als je ervoor vecht en de juiste kant op kijkt, kun je heel ver komen
Natasja heeft geen drugs meer in haar tas. En ja, ze had een slechte start in het leven. Maar ze bleek een knokker. Overwon zichzelf, haar zwakte, haar verslaving. De laatste tijd lacht het leven haar toe. ‘Ik heb mijn oude passie weer opgepakt: paardrijden. Daar haal ik nu mijn rust en ontspanning uit. Inmiddels heb ik ook mijn eigen huis, in het centrum van Den Haag. En ik ben net tante geworden want mijn vriendinnen hebben een baby’tje gekregen. Ja, als je ervoor vecht en de juiste kant op kijkt, kun je heel ver komen.’
______________
Heb je als naaste van iemand met een verslavingsprobleem behoefte aan persoonlijk advies? Of maak je jezelf zorgen over je eigen gebruik maar twijfel je wat je kunt ondernemen?
Bel de Jellinek Advieslijn: 088 – 505 1220, elke werkdag bereikbaar van 8:30 tot 17:00.
Laat je naam en vraag achter, dan word je tussen 13:00 en 17:00 teruggebeld.