Jason

Drie jaar geleden was Jason nog sterk vermagerd en verslaafd aan crack. Zijn broer greep in. Nu heeft hij weer een baan, een huis en een nieuwe vriendin.

‘Ik begon met roken toen ik 8 was. Toen ik 11 was, begon ik met drinken. Op mijn dertiende met blowen.’ Later kwamen daar nog andere verslavingen bij, vertelt Jason: allerhande partydrugs, maar vooral cocaïne en crack. ‘Snuiven deed ik al voor mijn twintigste. Crack kwam later pas. Maar dat was het ergste. Het is coke die je uitkookt met ammoniak. Ik deed dat zelf, thuis, en ik dealde er ook in. Ik had een compagnon. Ja, het was inderdaad zoals in Breaking Bad: we kookten het spul zelf, met pannen en zo, in de woonkamer. Je maakt er harde propjes van die je kunt roken. Als je ze aansteekt gaan ze kraken. Daarom heet het crack.’ Het verschil met Walter White uit Breaking Bad is dat Jason (39) zelf gebruikte. ‘Ik at bijna niks meer, want die crack neemt je hongergevoel weg. Misschien at ik eens in de twee dagen een tosti. En daarbij dronk ik nog bier, blowde ik en snoof ik. Tsja. Ik begon de dag al met een biertje. Als ik opstond liep ik naar de koelkast en trok ik er eentje open. Daarna stak ik de crackpijp aan. Zo leefde in drie jaar lang. Ik vermagerde sterk. Ik zag er slecht uit. Zo’n verslaving vreet je helemaal op, weet je.’

Alles opgebiecht aan mijn broer

Toch had zijn familie niks in de gaten. Hoe kan dat ? ‘Je wordt gewoon een meester in liegen en bedriegen, manipuleren en verbergen. Je verzint elke keer wat nieuws. Een smoes om af te zeggen. Of een reden waarom je er zo beroerd uitziet. Heb net een week buikgriep gehad, zei ik dan. En het werkte. Mijn ouders hadden geen idee wat er aan de hand was.’Wie wel wat in de gaten kreeg, was zijn broer. ‘Die had via vrienden van mij het een en ander opgevangen. En was verder rond gaan vragen. Zo was hij erachter gekomen. Hij wilde met me afspreken in een café bij mij om de hoek, hier in Den Haag. Dat deden we. Hij vertelde wat hij gehoord had. Ik heb toen in één keer alles opgebiecht. Dat was de grootste opluchting van mijn leven. Het was zo zwaar geweest telkens mooi weer te spelen, terwijl het helemaal niet goed met me ging.’

“Dat is typisch: zolang je alles nog hebt, hoeveel je ook gebruikt, denk je: het valt wel mee”

Jason kan alleen maar raden naar de oorzaak van zijn verslavingen. ‘Ik gebruikte gewoon van jongs af aan, om stoer te doen. En het gaf me toen nog een goed gevoel. Later niet meer. Dan leef je alleen nog om te gebruiken, en je gebruikt om in leven te blijven. Elke dag heb je spijt en wil je stoppen, maar de volgende morgen begin je weer. Je kunt niet meer stoppen.’ Jaren voordat hij in dat stadium belandde, maakte Jason iets vreselijks mee. ‘Toen ik begin twintig was sprong mijn beste vriend van een flatgebouw. Ik woonde daar zelf. Dat drama heeft een diepe wond geslagen, waardoor ik steeds meer alcohol en drugs ging gebruiken. Toch ging het tot mijn dertigste nog wel redelijk goed. Ik werkte als customer service-medewerker bij een groot bedrijf en liep overdag strak in het pak. Ik dronk dan overdag niet, maar ik snoof wel in de wc, om de dag door te komen.’In die periode vond hij nog niet dat hij een probleem had, vertelt Jason. ‘Dat is typisch: zolang je alles nog hebt, hoeveel je ook gebruikt, denk je: het valt wel mee. Dat gaat zo door totdat je alles kwijt bent. Je huis, je baan, je vriendin. Dan moet je toegeven dat je verslaafd bent.’

Papa is even aan de telefoon

Samen met zijn broer zocht Jason een kliniek. Dat werd Jellinek. In 7 weken kickte hij af via het Minnesota-programma. ‘Het afkicken zelf viel me mee. Ik was vanaf de eerste dag met andere dingen bezig dan alcohol of drugs en ontmoette nieuwe mensen. Op maandag kwam ik binnen, op woensdag ontmoette ik een jongen die in hetzelfde schuitje zat als ik. Hij is nu al drie jaar een van mijn beste vrienden.’ Na het afkicken besloot Jason nog een jaar lang in een safehouse te verblijven – een soort tussenetappe op weg naar een normaal leven. ‘Voor mij was dat wel verstandig, omdat ik al zo lang met zoveel verslavingen tegelijk geleefd had. In het safehouse zaten we met 40 ex-verslaafden verspreid over 8 verschillende woningen. Je gaat samen sporten, koken. Elke ochtend om negen uur is er een dagopening: wat ga je doen vandaag? Je mag overdag gewoon naar buiten, maar om elf uur ’s avonds moet je binnen zijn.’ Kort na het verlaten van het safehouse ontmoette hij Jennifer, nu zijn vriendin. ‘Ik ken haar van een dating app. Ik vertelde op de eerste date al dat ik een ex-verslaafde was. Zij vond dat geen probleem. Ze vond het zelfs wel knap wat ik allemaal deed om clean te blijven.’ Af en toe moet Jason het gesprek onderbreken. Dan wil zijn zoontje wat van hem. ‘Wil je een koekje ? Papa is even aan de telefoon,’ zegt hij soms. ‘Ja, het gaat inmiddels weer goed. We hebben net een huis gekocht. Ik heb werk : ik ben bedrijfsleider bij Brasserie UP in de Javastraat, hier in Den Haag. Er werken uitsluitend ex-verslaafden. En nee, we schenken geen alcohol. We hebben wel heel lekkere broodjes.’

______________

Heb je als naaste van iemand met een verslavingsprobleem behoefte aan persoonlijk advies? Of maak je jezelf zorgen over je eigen gebruik maar twijfel je wat je kunt ondernemen?

Bel de Jellinek Advieslijn: 088 – 505 1220, elke werkdag bereikbaar van 8:30 tot 17:00.
Laat je naam en vraag achter, dan word je tussen 13:00 en 17:00 teruggebeld.