Ingrid

Ingrid was geen typische drinker: soms dronk ze maanden lang niks, maar dan weer opeens ontzettend veel. Het kostte haar uiteindelijk haar baan.

Even ontspannen, alles vergeten

Ingrid (65) was lerares Engels op een scholengemeenschap voor mavo, havo en vwo in Huizen. ‘Ik vond mijn werk leuk, had plezier in het lesgeven en het contact met de leerlingen. De laatste jaren was ik ook decaan. Ja, ik was blij met mijn werk. Maar ik had ook stress. Problemen met een leerling, bijvoorbeeld. Dat wilde ik dan van me af zetten. Even ontspannen, alles vergeten. Mezelf belonen voor een week hard werken.’ Dat deed Ingrid vaak met drank. ‘Ik dronk soms op vrijdagavond twee flessen wijn. De volgende morgen voelde ik me slecht. Boos om mezelf. Het gekke is, dat ik dan naar de supermarkt liep om nog een paar flessen te halen. Om tien uur zat ik alweer aan de wijn. Misschien ging ik ’s middags even slapen. En daarna ging ik weer door. Zo dronk ik op de zaterdag nog drie flessen. En op de zondag idem dito. Je kunt wel nagaan dat ik me op maandag vaak ziek moest melden.’

Binge-drinken

Toch ging het lang niet altijd zo. Ingrid was een typische ‘binge-drinker’: iemand die heel veel achter elkaar drinkt en daarna weer enige tijd niks. ‘Ik baalde er dan zo ontzettend van, dat ik me voornam om een tijdje niks te drinken. Dat lukte soms een paar weken, een paar maanden. Ik heb ook wel eens een heel jaar niet gedronken. Maar ik was dan altijd heel bewust bezig met niet drinken. En ergens verlangde ik altijd naar het moment dat het weer mocht. Ik was in die zin altijd bezig met drank, of ik nou dronk of niet.’ Op haar werk begon het steeds meer op te vallen. Ingrid meldde zich vaak ziek of verscheen met een drankkegel op het werk. ‘De leerlingen roken het. En er was eens een rector bij me thuis gekomen toen ik me ziek gemeld had. Ik heb katjelam met hem aan tafel gezeten bij mij thuis. Dus toen wisten ze het wel.’ De school dreigde haar op staande voet te ontslaan als ze zich nog eens ziek zou melden vanwege haar drankmisbruik. ‘Daar werd ik vreselijk zenuwachtig van. En op een gegeven moment heb ik uit vrije wil een vaststellingsovereenkomst getekend, waarbij we met wederzijds goedvinden besloten dat ik zou vertrekken. Eigenlijk wilde ik dat helemaal niet, maar ze hadden me klem, en ik was te zwak om me ertegen te verzetten.’

Ik moet helemaal stoppen

Toen Ingrid haar baan kwijt was, vond ze het tijd om te gaan afkicken. ‘Ik was 57 en werkloos. Tot dan toe had mijn werk altijd geholpen om me nog enigszins van de drank af te houden. Nu was ik mijn baan kwijt en dacht ik : als ik nu niet stop, ben ik hopeloos en reddeloos verloren. Dan ga ik dood of beland ik in de goot. En ik wilde blijkbaar toch nog niet dood. Ik heb me toen al vrij snel bij Jellinek gemeld. Binnen een maand na mijn ontslag zat ik in de detox.’ Ingrid begon met grote vastberadenheid aan de kuur. ‘Ik dacht : dit is mijn kans. Ik wilde de deur niet meer op een kier zetten. Ik had een paar jaar eerder al een soort lifestyletraining bij Jellinek gedaan, die gericht was op beheerst drinken. Dat kon een tijd goed gaan, maar op de lange termijn bleek het niet te werken. Ik nam me soms voor twee glazen bij het avondeten te drinken, maar kocht twee flessen en die dronk ik allebei leeg. Dus ik wist: er is geen andere weg, ik moet helemaal stoppen.’ Het lukte, inmiddels 8 jaar geleden. ‘Ik voel me nu zo veel beter. Ook in vergelijking met de periodes dat ik niet dronk. De obsessie met drank, die er altijd was, is nu weg. Mijn zelfvertrouwen is opgeveizeld. Dat was namelijk tot een dieptepunt gezakt. Ik voelde me zó slecht over mezelf. Ik heb nu eindelijk tijd voor andere dingen. Ik wandel graag. Dat deed ik toen ook al, maar meestal met een sluimerend verlangen om na de wandeling een biertje of een wijntje te nemen. Nu wandel ik om het wandelen ! Ik leef veel meer in het moment. Geniet van de dingen zoals ze zijn. Ze zijn niet meer met drank omkleed.’

Bijles geven

Sinds haar ontslag heeft Ingrid nog wel les gegeven. ‘Invalbaantjes waren dat. Maar drie jaar geleden ben ik ook daarmee gestopt. De leerlingen zitten tegenwoordig allemaal met een mobieltje in de klas. Ik heb niet meer de leeftijd van hun ouders, maar van hun grootouders. Dan wordt de afstand echt te groot. Wat ik nu doe, is bijles geven. De leerlingen komen bij me thuis en dan werken we 1 op 1 aan dingen die ze moeilijk vinden. Ik vind het ontzettend leuk om te doen.’

Ik voel me bevrijd uit de klauwen van de drank

Hoewel ze 8 jaar clean is gaat Ingrid nog twee keer maand naar meetings. ‘Ik heb er niet meer zo veel te halen maar ik ga nu om wat te brengen, om mensen te helpen die nog niet zo lang in herstel zijn. Ik leer ze de handvatten die ik zelf heb gekregen en die ik nodig bleek te hebben om te stoppen. Ook dat geeft me veel voldoening.’ Ingrid is nu 65. Heeft ze geen spijt dat ze niet eerder naar Jellinek gestapt is? ‘Die vraag krijg ik heel vaak. Maar nee. Ik denk dat ik nu veel bewuster leef dan wanneer ik al die dingen niet had meegemaakt. En inmiddels heb ik een hartstikke goed leven. Ik voel me bevrijd uit de klauwen van de drank. Ik lees veel boeken, ga veel op vakantie, naar Engeland en Schotland. Het is goed zo.’

______________

Heb je als naaste van iemand met een verslavingsprobleem behoefte aan persoonlijk advies? Of maak je jezelf zorgen over je eigen gebruik maar twijfel je wat je kunt ondernemen?

Bel de Jellinek Advieslijn: 088 – 505 1220, elke werkdag bereikbaar van 8:30 tot 17:00.
Laat je naam en vraag achter, dan word je tussen 13:00 en 17:00 teruggebeld.